Στορκ και Κόταπετ

Μα, λες ότι δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο, είπε ο Κόταπετ.

Ο Στορκ, που κρατούσε το βιβλίο στα χέρια του όσο ανέπτυσσε τις θεωρίες του, το πίεσε στο στήθος του και έσφιξε κλειστά τα μάτια για να αυτοσυγκεντρωθεί, τίναξε λίγο το κεφάλι πίσω και είπε, το διάβασα, διαφωνώ πλήρως.

Σε τι; ρώτησε ο Κόταπετ.

Σε όλα, είπε ο Στορκ. Είπα: πλήρως.

Τουλάχιστον ξέρεις με τι συμφωνείς, παραδέχθηκε ο Κόταπετ.

Πρέπει να σε πληροφορήσω ότι δε συμφωνώ πλήρως ούτε με αυτά με τα οποία συμφωνώ πλήρως, είπε με φυσικότητα ο Στορκ. Ή ίσως από κεκτημένη ταχύτητα.

Συμβαίνει, ε; χαμογέλασε ο Κόταπετ. Αλλά για πες μου, σε ποια σημεία διαφωνείς μερικώς όταν δε συμφωνείς πλήρως με αυτά με τα οποία συμφωνείς πλήρως;

Κυρίως σε σημεία των οποίων τη σημασία δεν είχα σκεφτεί την ώρα που συμφωνούσα πλήρως με όσα συμφωνούσα πλήρως, είπε ο Στορκ μετά από λίγη σκέψη.

Αποκλείεται λοιπόν κάποια στιγμή στο μέλλον να διαφωνήσεις μερικώς, δε σου λέω πλήρως αλλά σκέψου το κι αυτό, είπε σοβαρά ο Κόταπετ, με αυτά με τα οποία συμφωνείς πλήρως αυτή τη στιγμή;

Ο Στορκ χαμήλωσε το κεφάλι και κοίταξε την άσφαλτο ανάμεσα στα πόδια του. Ένα μυρμήγκι περπατούσε πάνω στο παπούτσι του. Το πήρε στο δάχτυλό του και το έφερε μπροστά στο πρόσωπό του. Για δύο στιγμές το μυρμήγκι έμεινε ακίνητο, ποιος ξέρει τι αντιλαμβανόταν, και άρχισε πάλι την πορεία του χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Κυρίως επειδή ο Στορκ δημιουργούσε κυλιόμενους και περιστρεφόμενους διαδρόμους, έθετε φαύλα εμπόδια, το έκλεινε στη χούφτα του.

Για τα μυρμήγκια δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ περπατάω και τρέχω, είπε. Το φύσηξε πέρα. Το είδε για λίγο πριν χαθεί ανάμεσα σε άλλα του είδους του που έτρεχαν να ξεφύγουν από την καυτή άσφαλτο.

Ο Κόταπετ σήκωσε μερικά χαλίκια και άρχισε να τα πετάει έξω από τη σκιά.

Βαρέθηκα, είπε. Πριν πόση ώρα τους πήραμε; ρώτησε.

Ο Στορκ γύρισε και τον κοίταξε. Μετά κοίταξε το ρολόι του και, είναι τρεις, είπε. Μετά τον κοίταξε ξανά. Ο Κόταπετ είχε μία υγρή γυαλάδα στο κούτελο. Τους πήραμε στις δύο και είκοσι.

Αυτό μας κάνει σαράντα λεπτά, υπολόγισε ο Κόταπετ.

Ο Στορκ συμφώνησε πλήρως κουνώντας το κεφάλι.

Θα έπρεπε να μπορούμε να αλλάξουμε ένα λάστιχο, είπε.

Ο Κόταπετ συμφώνησε μερικώς κουνώντας το κεφάλι.

Έλα να προσπαθήσουμε άλλη μία φορά, είπε ο Στορκ.

Αρνούμαι, είπε ο Κόταπετ. Είναι ανώφελο.

Ο Στορκ γύρισε και κοίταξε από την άλλη.

Ο Κόταπετ έκανε το ίδιο.

Κάτι ακούω Κόταπετ, είπε μετά από λίγο ο Στορκ, τεντώνοντας το λαιμό προς τη δική του άλλη.

Όχι Στορκ, είπε ο Κόταπετ. Ιδέα σου είναι. Έξυσε τη γυαλάδα του. Πες μου λοιπόν: αποκλείεται; ρώτησε.

Τι; έκανε αδιάφορα ο Στορκ.

Κάποια στιγμή στο μέλλον να διαφωνήσεις έστω και μερικώς, είπε σοβαρά ο Κόταπετ, με αυτά με τα οποία συμφωνείς πλήρως αυτή τη στιγμή.

Ο Στορκ κοίταξε την άσφαλτο ακριβώς στο σημείο που την κοίταξε και πριν. Έκανε ξανά τις ίδιες σκέψεις με προηγουμένως.

Δε γίνεται να διαφωνήσω προκαταβολικά με κάτι με το οποίο συμφωνώ πλήρως αυτή τη στιγμή, διευκρίνισε τελικά ο Στορκ, είναι κάτι που πρέπει να γίνει εκ των υστέρων. Εξ ορισμού εκ των υστέρων.

Ένα μυρμήγκι είχε σκαρφαλώσει στο παπούτσι του. Πολύ θα ήθελε να μάθει αν ήταν το ίδιο με πριν. Έχοντας αυτή τη σκέψη κατά νου, το άφησε ήσυχο στην εξερεύνησή του.

Σε αυτό δεν μπορώ να διαφωνήσω, είπε ο Κόταπετ. Τώρα κάτι ακούω εγώ όμως, είπε ξαφνικά και σηκώθηκε. Μετά από δύο λεπτά φάνηκε το αμάξι της οδικής βοήθειας και αμέσως αργότερα ο άνθρωπος της οδικής βοήθειας βγήκε από το αμάξι της οδικής βοήθειας και τους ρώτησε αν αυτό ήταν το αμάξι που είχε το πρόβλημα.

Ο Στορκ και ο Κόταπετ κοίταξαν γύρω.

Ναι, ένευσαν ταυτόχρονα.

Και ποιο έσκασε; ρώτησε ο άνθρωπος της οδικής βοήθειας.

Το πίσω αριστερά, είπε ο Στορκ.

Αριστερά, συμφώνησε ο Κόταπετ.

Η ρεζέρβα είναι στο πορτ-μπαγκάζ; ρώτησε ο άνθρωπος της οδικής βοήθειας κοιτάζοντας το Στορκ.

Ο Κόταπετ κοίταξε κι αυτός το Στορκ.

Ο Στορκ κοίταξε τα παπούτσια του.

Είδες που σου το είπα Στορκ; είπε ο Κόταπετ, και άνοιξε τα χεράκια του στον αέρα: πρέπει να έχεις ρεζέρβα για να αλλάξεις λάστιχο.