Κι όταν πίνεις, ελπίζεις πως είναι φάρμακο

Ποιο είναι το πιο κραυγαλέο ψέμα που θα μπορούσες να πεις – αλλά να σε πιστέψουν όλοι, όλη η ανθρωπότητα, ή έστω η πόλη σου. (Εκτός από το πρώτο που περνάει από το μυαλό. Ίσως και το δεύτερο). Κάποιο ψέμα χαζό, που να μοιάζει με αστικό μύθο, με κάτι που όλοι έχουμε ακούσει αλλά ποτέ δεν ερευνήσαμε, είτε επειδή αυτός που μας το είπε ήταν συμπαθής ή αγαπητός και το πήραμε ως δεδομένο, είτε επειδή μας άρεσε, είτε επειδή ποτέ δε θυμηθήκαμε να το ψάξουμε όταν βρεθήκαμε μπροστά στον υπολογιστή ή σε ένα ακατάλληλο βιβλίο, είτε επειδή το είχαμε ακούσει και από κάποιον άλλο – άρα;

Όπως ότι αν δέσεις ένα μικρό βαρίδι στην άκρη ενός σπάγγου, φτιάχνοντας κάτι που μοιάζει με γιο-γιο, και το στροβιλίσεις σταθερά, για ώρα και με ακριβή ταχύτητα, τότε μέσα στην περιδίνηση του σπάγγου διακρίνονται τυχαίες εικόνες από το μέλλον. Και ότι ακόμη κι αν είναι δύσκολο να το καταφέρεις, μερικές φορές που επιτυγχάνεις μικρή απόκλιση από τις ιδανικές συνθήκες, μπορεί να δεις κάτι που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αν φυσικά είσαι έτοιμος να το δεις. Ή να εκδώσεις ως αποτέλεσμα χρόνιας μελέτης την άποψη ότι αν ένας άνθρωπος μείνει για μία μέρα τελείως γυμνός, τότε ξεθωριάζει και γίνεται αόρατος, ή στην πιο ακραία περίπτωση, και αυτό είναι πολύ σπάνιο, αυτοακρωτηριάζεται ή μένει παράλυτος από το λαιμό και κάτω. Ή ότι αν ερωτευτείς πολύ δυνατά μπορεί να πεθάνεις ή να ασπρίσουν τα μαλλιά σου μέσα σε μια νύχτα, επειδή, στην πρώτη περίπτωση, η καρδιά σου χτυπάει πιο γρήγορα από τις δυνατότητές της, και στη δεύτερη, εκκρίνονται τόση ντοπαμίνη και αδρενοχρώμη που οι δείκτες κερατίνης, βασικής ουσίας των τριχών, επηρεάζονται ανεξέλεγκτα. Γι’ αυτό μακριά από τον έρωτα. Ή ότι αν βάλεις ένα σαλιγκάρι πάνω σε έναν περιστρεφόμενο δίσκο βινυλίου (78 rpm), τότε το σαλιγκάρι γίνεται άσπρο. (Ενδεχομένως από το φόβο του). Ή ότι, όπως η Αρκτική παίρνει το όνομά της από τις αρκούδες που την κατοικούν, έτσι και η Ανταρκτική. Ή ότι μέσα στα φανάρια οδικής κυκλοφορίας υπάρχουν μαϊμούδες που κανονίζουν τι ανάβει και τι σβήνει. Ή ότι αν ένας λευκός στροβοσκοπικός λαμπτήρας αναβοσβήνει με συγκεκριμένες συχνότητες και κλείσεις τα μάτια σου, τότε βλέπεις συγκεκριμένα χρώματα, αντίστοιχα με τη συχνότητα. Για παράδειγμα πορτοκαλί. Ή μωβ. Ή ότι η Ινδία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Ότι είναι μία χώρα μυθική, και πάντα τέτοια υπήρξε. Ή ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που ξέρει πώς να σε πάει από Κυκλάδα σε Κυκλάδα με τα πόδια, πάνω σε αρχαία μονοπάτια που μόνο εκείνος γνωρίζει. Την άνοιξη ως την Κρήτη. Τα δίσεκτα τα περνάει σπίτι.

Αλλά πρέπει να σε πιστέψουν. Πρέπει να πιστέψουν αυτή την πληροφορία χωρίς να δοκιμάσουν να την ελέγξουν, χωρίς να τη θέσουν υπό αμφισβήτηση. Αν οι δρόμοι, τα μπαλκόνια και οι ταράτσες γεμίσουν με ανθρώπους που θα παίζουν με γιο-γιο ελπίζοντας ότι θα κρυφοκοιτάξουν το μέλλον, η επιχείρηση θα πρέπει να θεωρηθεί αποτυχημένη. Όχι όμως και αν κάποιοι δοκιμάσουν να εκμεταλλευτούν εμπορικά τη νέα μαντική τους ικανότητα. Οι άνθρωποι δε θα πρέπει να αποχωρίζονται ποτέ κάποιο είδος ρουχισμού, έστω κι αν αυτό είναι ένα υφασμάτινο βραχιολάκι, ένα δαχτυλίδι ή ένα χαμόγελο, ενώ θα υπάρχει συνεχής υπενθύμιση με τηλεοπτικά σποτ και γιγαντοαφίσες. Όταν θα γεννιούνται τα παιδιά, θα τα κουκουλώνουν αμέσως, πριν καν βγούνε ολόκληρα, για να μην εξαφανιστούν. Θα πρέπει, όπως όλα δείχνουν, να αρχίσουμε να βλέπουμε ξανά ανθρώπους πραγματικά κεραυνοβολημένους και ασπρομάλληδες εφήβους. Αυτό που δε θα ανεχτούμε, είναι οι πειραματικοί φυσικοί της σαλοτραπεζαρίας, όχι μόνο επειδή η οποιαδήποτε απόπειρα επαλήθευσης του ψέματός μας καθιστά την όλη επιχείρηση αποτυχημένη, αλλά και επειδή δε συμφωνούμε με το βασανισμό ζώων, ακόμη κι αν αυτό συμβαίνει με την πρόφαση επιστημονικών άλλοθι. Δεν πρέπει να πεταχτεί ούτε ένας επιστήμονας από το σταθμό του Βοστόκ και να πει ότι δεν έχει συναντήσει ποτέ ανταρκούδα. Πρέπει μόνο να νοιώθει μια ανατριχίλα στις βλεφαρίδες κάθε φορά που θα βγαίνει από το σταθμό ή θα κοιτάζει από κάποιο παράθυρο, βλέποντας συνεχώς με την άκρη του ματιού του το αόρατο πλήθος τους. Και ούτε ένα παιδί να μην ανασηκωθεί στο πίσω κάθισμα για να ψάξει μέσα από το παράθυρο τον σκληρά εργαζόμενο τροχονόμο. Αυτόν θα μπορεί να τον βλέπει μονάχα στις διακοπές του (του τροχονόμου) στον ζωολογικό κήπο. Οι άνθρωποι μέσα στα κλαμπ θα πρέπει να έχουν πάντα τα μάτια τους ανοιχτά, και αν τα κλείνουν για να φιληθούν, να ρουφήξουν ή να εκστασιαστούν, θα πρέπει να τα καλύπτουν με τα χέρια τους. Οι Ινδοί θα πρέπει να αντιδράσουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα, με ψυχραιμία, παθητικά, όπως υπαγορεύει το άτοπο στερεότυπο, και όσοι έχουν ταξιδέψει εκεί θα πρέπει να διαγράψουν αυτοβούλως – ούτε καν: ασυνειδήτως – την ανάμνηση και να θεωρήσουν ότι είχαν επισκεφθεί το ανατολικό ή το δυτικό Πακιστάν, το Νεπάλ ή την ηπειρωτική Σρι Λάνκα. Κανείς δε θα πρέπει να αποκλείσει ότι κάτω από την επιφάνεια ο βυθός μπορεί να αλλάζει σχήματα σε αρμονία με τον ήλιο, το φεγγάρι και τα ρεύματα, αλλά δε θα είναι καθόλου ευχάριστο αν πνιγούν άνθρωποι στο Αιγαίο ψάχνοντας αυτά τα μονοπάτια. Παρομοίως με τα παιδιά για τα οποία πολλοί έχουμε ακούσει, που φόρεσαν τη μπλε στολή με την κόκκινη μπέρτα, ύψωσαν τη γροθιά προς τον ουρανό και πήδηξαν από το μπαλκόνι.

Η περιέργεια παρουσιάζει ενδιαφέρον αλλά προκαλεί φτέρνισμα. Οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν ξεπεράσει το στάδιο που θέλουν να πιστέψουν στο ψέμα. Θα πρέπει να το πιστεύουν. Να είναι ήδη εκεί. Και πρέπει να είναι ένα ψέμα σωστό. Ένα ψέμα που όλοι θα πιστεύουν και κανείς δε θα αγγίζει.